Change

I came here to change Mbekweni, but Mbekweni changed me. Deze tekst kwam ik ergens tegen en vond ik wel erg toepasselijk voor mijn laatste blog. Ik ben mijn eindstage natuurlijk niet begonnen met de intentie om heel Mbekweni te veranderen, want dat gaat niet. Wel had ik de intentie om een verandering aan te brengen als het gaat om bewegingsonderwijs en leerlingen. Ik heb de leerlingen kennis bijgebracht over fairplay, teamwork, omgangsnormen en ik heb de leerlingen kennis bijgebracht over verschillende soorten sporten. Ik ben de verandering geweest als het gaat om deze zaken, omdat ik degene ben die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt op deze school. Het zal helaas niet om een blijvende verandering gaan, omdat de school zelf geen bewegingsonderwijs gaat geven en gewoon wacht op de volgende vrijwilliger. Toch hoop ik dat leerlingen deze kennis meenemen en er iets mee gaan doen nu ik daar weg ben. Ik hoop hen te hebben gestimuleerd en te hebben geënthousiasmeerd om deze verschillende sporten zelfstandig uit te voeren om zo ook een actievere levensstijl aan te nemen. Ik hoop dat ik bij sommige leerlingen een verandering teweeg heb gebracht in het denkpatroon en dat leerlingen hun geleerde kennis over zullen brengen op anderen. Of dit echt zal gebeuren, zal ik denk ik nooit te weten komen. Ik heb in ieder geval een geweldige tijd gehad op de school met de leerlingen en de leerlingen met mij. Dit heb ik enorm gemerkt toen ik de laatste week afscheid ging nemen van de leerlingen. Een klas van grade 2 (de allerkleinste die ik les heb gegeven) hadden cupcakes voor mij gekocht om mij te bedanken. Heel grade 6 heeft allemaal lieve brieven voor mij geschreven, met daarin dat zij veel geleerd hebben van mij en vooral hoe respect te hebben en dat zij mij enorm gaan missen. Sommige leerlingen hebben dit voorgelezen voor mij en anderen hebben de brieven gegeven. Dit was zo fantastisch om te zien! Het kwam recht uit hun hart en was ontzettend lief. Prachtig om te zien wat voor een invloed ik daar gehad heb en dat de leerlingen hun best hebben gedaan om iets moois te maken voor mij. Ik heb iedere klas van grade 2 tot en met 5 een medaille gegeven, die de leraar op heeft gehangen in de klas. Op deze medaille staat een ster en winner. Ik heb de leerlingen vertelt dat iedereen in de klas een winner is en dat iedereen een kleine ster is die nog zal gaan rijzen. Iedere keer als de leerlingen naar de medaille kijken, moeten zij aan mij en mijn fairplay regels denken, zodat zij dit nooit zullen vergeten. Ik hoop dat dit zal gaan gebeuren! De andere klassen heb ik tennisballen, een voetbal en een basketbal gegeven, zodat zij hier tijdens de pauze mee kunnen spelen.

De school heeft ook iets gedaan voor mij. Het begon op maandagochtend. Alle leerlingen van de school staan dan opgesteld in rijen om de zingen en te bidden (assemble). Ik werd hierbij naar voren geroepen en moest een woordje houden voor de hele school. Stond ik dan als enige witte voor alle leerlingen en leerkrachten van de school, maar niets is te gek. Ik begon mijn verhaal met ‘goodmorning’, waarop de hele school zei: ‘Goodmorning teacher Mariah’. Om kippenvel van te krijgen! Prachtig! Ik kreeg toen van twee leerlingen een broche en een armband uitgereikt van allemaal kraaltjes in de Afrikaanse vlag. Op woensdag was mijn laatste dag en op vrijdag zou ik Mbekweni verlaten. Omdat het donderdag hemelvaart was, was er geen school. Daarom heeft de principal aan mij gevraagd of ik vrijdagochtend nog even langs wilde komen, omdat de school niet zomaar een snel afscheid van mij wilde nemen op woensdag en omdat de school mij nog iets wilde geven omdat zij zo ontzettend blij met mij zijn geweest. Vrijdagochtend kwam ik op de school en stond de gehele staf klaar in de staffroom. Zij hebben eerst gezongen, wat prachtig klonk, maar waar ik niets van heb verstaan. Vervolgens heeft de principal een praatje gehouden. Hij wilde mij namens de gehele staf van de school ontzettend bedanken. De staf en de leerlingen zijn enorm blij met mij geweest. Ik heb de leerlingen veel geleerd en dit was te zien. Vanaf het begin van mijn komst op de school tot aan het eind is er een verandering te zien, wat komt door mij. Nog nooit is er iemand geweest die het zo heeft aangepakt, en daar zijn zij mij ontzettend dankbaar voor. Ik heb van de school een fotolijst met tekst en een foto van de Afrikaanse vlag gekregen, en mok en een klok met de naam van de school erop, zodat ik deze niet zal vergeten. Dit avontuur zal ik nooit meer van mijn leven vergeten en ik vond het ontroerend om te horen wat de principal en staff voor lieve woorden over mij zeiden.

Ook heb ik afscheid genomen van mijn hostfamily. Dit was een beetje anders dan ik gepland had, maar niets gaat zoals je wilt. De familie moest namelijk weg voor een begrafenis ergens anders in het land, en zou eerder vertrekken dan ik, waardoor ik hen niet meer zou zien en alleen afscheid van het huis zou moeten nemen. Daarom is er besloten om al vorige week zondag een afscheidslunch voor Kyra, Mirthe en mij te organiseren, waarbij ik mijn cadeautjes heb gegeven en de spullen die ik achter zou laten. De familie vond het geweldig en mijn hostmom was erg ontroerd. Ik ben een beautiful flower geweest in het huis. Ik heb hard gewerkt en ben heel goed in wat ik doe. Zij gaan mij missen en ik hun! In de loop van de week heb ik afscheid genomen van verschillende familieleden, want iedereen vertrok op een andere dag. Op vrijdagmiddag heb ik afscheid genomen van het huis en zijn wij met zijn drieën naar Paarl gebracht. Hier hebben wij een huisje gehuurd om de laatste dagen nog even te relaxen. Aanstaande dinsdag gaan wij naar een ander guesthouse om deze reis helemaal af te sluiten met het project Score en alles te evalueren.

Mijn avontuur is bijna ten einde. Ik heb Zuid-Afrika gezien, ben een deel van de familie geweest, heb een nieuwe cultuur leren kennen, heb enorm hard gewerkt, heb afgezien, heb mij ontwikkeld op docentvlak en op persoonlijk vlak en heb bovenal ontzettend veel genoten. Ik ben enorm trots op mijzelf en op ons. Met zijn drieën hebben wij dit avontuur waargemaakt. De vijf maanden in Zuid-Afrika zijn voorbij gevlogen en het zijn de vijf meest indrukwekkende maanden in mijn leven geweest tot nu toe. Toch is het voor mij nu wel weer tijd om een klein beetje luxe om mij heen te hebben, en de teil achterwege te laten. Ik ga mijn hostfamily missen en ben erg dankbaar dat ik zo goed ben opgenomen in de familie, maar ik kijk er ook naar uit om iedereen in Holland weer te zien, die ik vijf maanden heb moeten missen. Ik begon mijn blogs met Amaphupha Amakulu (droom groot). Ik ben ontzettend blij dat ik deze grote droom heb waargemaakt en ik zal zeker groot blijven dromen!

Liefs, Marije