People like you..
Blijf op de hoogte en volg Marije
06 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Paarl
People like me? Knap? Stoer? Hardwerkend? Nee, dat wordt er niet mee bedoeld. People like you, witte mensen. Dat is wat de mensen hier bedoelen en wat ik nu al zo vaak gehoord heb. Een andere naam is Mlungu (wit persoon). Ik ben daar nu wel een beetje klaar mee! Blijkbaar zijn niet alle mensen hetzelfde en hebben zij een beeld van ons geschetst, wat vaak niet klopt. Mijn antwoord hierop is dan ook: My name is not Mlungu, my name is Mariah. Gelukkig word ik nu ook vaak aangesproken met Mariah, wat ik toch beter vind klinken. Marije is namelijk veel te moeilijk voor hen, terwijl ik hun namen toch echt veel te ingewikkeld vind.
Ik heb inmiddels anderhalve week lesgegeven op mijn school en de kinderen weten allemaal wie ik ben. Ik ben vrienden geworden met de principal, waar ik erg blij mee ben! Hij zorgt ervoor dat mijn timetable wordt aangepast, zodat ik effectief kan werken (en dus geen 90 kids tegelijk heb) en dat de andere leraren niet in de war raken. Als het goed is, is dit volgende week klaar. Hopen maar! Als ik de klas in loop, springen de meeste kids zowat op hun stoel. Dit allemaal omdat zij graag willen sporten. Dit is leuk om te zien en geeft mij een goed gevoel. Sommige klassen zijn leuker dan de ander, maar dat houd je altijd! De kunst is om iedereen als gelijkwaardig te zien en iedereen evenveel bij te brengen. Zoals is van Mirthe heb geleerd; makkelijk lesgeven is het moeilijkste wat er is. Op het eerste gezicht lijkt het makkelijk, maar wat een hysterie is het met 45 leerlingen in een klas. Je wilt hen allemaal hetzelfde bijbrengen, terwijl er ook kids zijn die vrijwel geen engels praten of begrijpen. Een goede uitdaging dus!
De kinderen hier doen net alsof wij poppen zijn. Zij zitten aan je haar, want dat is erg zacht. Zij zitten aan je vingers/huid, want dat is ook erg zacht. Zij willen knuffels hebben van mij etc. Ook vinden de kids dat ik kattenogen heb, omdat zij het totaal niet gewend zijn om blauwe ogen te zien. Af en toe worden Mirthe en ik er wel een beetje gek van en hangen wij de strenge juf uit. Mijn voornaamste doel deze maanden is het bijbrengen van fairplay aan de kinderen, in elke sport die ik met hen doe. De kids hebben geen idee wat dit is! Zij vechten met elkaar, duwen elkaar, schelden naar elkaar als er ook maar iets gebeurd. Ik heb heel duidelijk gemaakt dat ik dit niet wil zien. Gebeurt dit toch, dan ga je uit mijn les. Leren zullen ze! Het is moeilijk te veranderen, omdat de kids dit zo gewend zijn. Zij zien thuis geweld en nemen dit over. Zij weten niet beter. Toch wil ik deze uitdaging aangaan. Het zal heel lang duren, maar je moet toch ergens beginnen!
Verder gaat het goed met mij! Ik begin steeds meer te wennen en ik begin het zelfs leuk te vinden om les te geven hier. Ook omdat ik zie dat de kids er plezier in hebben. De naschoolse activiteiten lopen nog niet heel goed bij de meisjes. Het is pas de eerste week, dus ik denk dat dit nog wel goed gaat komen. Bij de boys is het stukken beter. Het avondeten is ook nog steeds goed te doen. Ik word nog eens een rijst met kip, zoveel eet ik het hier! Als ik thuis ben hoef ik voor een half jaar geen rijst meer. Gelukkig is het wel lekker. Ook heb ik mijn eerste bijna beroving gehad in Paarl. Ik liep met Mirthe door Paarl met mijn rugzak over één schouder. Gelukkig had ik het hengsel wel goed vast. Ik zag een man op ons af komen lopen die wij al eens eerder die dag gezien hadden. Ineens pakte hij mijn rugzak met twee handen vast. Mirthe en ik gilden allebei keihard naar hem, waardoor hij vlug weer losliet en snel wegliep. Het was allemaal heel raar en het gebeurde heel snel, maar mijn god wat was ik geschrokken. Mijn hart zat in mijn keel! Gelukkig is er verder nog niks gebeurd en laten we dit zo maar houden.
Vanochtend hing ik weer ondersteboven in mijn teil om mijn haren te wassen. Op die momenten verlang ik erg naar een douche. Gelukkig kunnen wij once in a while een douche nemen in het sportcentre. Het is een koude douche, maar man wat geniet ik hiervan. Haha nooit gedacht dat ik dat zou zeggen! Ik kan mij inmiddels wel goed redden met mijn teil.
Zaterdag gaan Mirthe en ik waarschijnlijk een dagje naar Capetown. Wij moeten nog even kijken hoe wij hier gaan komen, omdat wij geen trein mogen nemen alleen omdat dit te gevaarlijk is. Een taxi is hier net een busje, die om de paar meter stopt, dus dit zal erg lang duren. Wij kijken hier beiden erg naar uit!
Ik ben blij dat ik hier ben ik Zuid-Afrika en dat ik mag ervaren hoe het hier is. Ook al is het vaak erg frustrerend. Een jaar geleden was het een droom om dit te doen en nu zit ik hier. Aan het begin als een bang hert, maar steeds meer als een stoere vrouw. Zoals ze hier zeggen: if the dreams not scare you, they’re not big enough.
Lots of kisses, Marije
Ik heb inmiddels anderhalve week lesgegeven op mijn school en de kinderen weten allemaal wie ik ben. Ik ben vrienden geworden met de principal, waar ik erg blij mee ben! Hij zorgt ervoor dat mijn timetable wordt aangepast, zodat ik effectief kan werken (en dus geen 90 kids tegelijk heb) en dat de andere leraren niet in de war raken. Als het goed is, is dit volgende week klaar. Hopen maar! Als ik de klas in loop, springen de meeste kids zowat op hun stoel. Dit allemaal omdat zij graag willen sporten. Dit is leuk om te zien en geeft mij een goed gevoel. Sommige klassen zijn leuker dan de ander, maar dat houd je altijd! De kunst is om iedereen als gelijkwaardig te zien en iedereen evenveel bij te brengen. Zoals is van Mirthe heb geleerd; makkelijk lesgeven is het moeilijkste wat er is. Op het eerste gezicht lijkt het makkelijk, maar wat een hysterie is het met 45 leerlingen in een klas. Je wilt hen allemaal hetzelfde bijbrengen, terwijl er ook kids zijn die vrijwel geen engels praten of begrijpen. Een goede uitdaging dus!
De kinderen hier doen net alsof wij poppen zijn. Zij zitten aan je haar, want dat is erg zacht. Zij zitten aan je vingers/huid, want dat is ook erg zacht. Zij willen knuffels hebben van mij etc. Ook vinden de kids dat ik kattenogen heb, omdat zij het totaal niet gewend zijn om blauwe ogen te zien. Af en toe worden Mirthe en ik er wel een beetje gek van en hangen wij de strenge juf uit. Mijn voornaamste doel deze maanden is het bijbrengen van fairplay aan de kinderen, in elke sport die ik met hen doe. De kids hebben geen idee wat dit is! Zij vechten met elkaar, duwen elkaar, schelden naar elkaar als er ook maar iets gebeurd. Ik heb heel duidelijk gemaakt dat ik dit niet wil zien. Gebeurt dit toch, dan ga je uit mijn les. Leren zullen ze! Het is moeilijk te veranderen, omdat de kids dit zo gewend zijn. Zij zien thuis geweld en nemen dit over. Zij weten niet beter. Toch wil ik deze uitdaging aangaan. Het zal heel lang duren, maar je moet toch ergens beginnen!
Verder gaat het goed met mij! Ik begin steeds meer te wennen en ik begin het zelfs leuk te vinden om les te geven hier. Ook omdat ik zie dat de kids er plezier in hebben. De naschoolse activiteiten lopen nog niet heel goed bij de meisjes. Het is pas de eerste week, dus ik denk dat dit nog wel goed gaat komen. Bij de boys is het stukken beter. Het avondeten is ook nog steeds goed te doen. Ik word nog eens een rijst met kip, zoveel eet ik het hier! Als ik thuis ben hoef ik voor een half jaar geen rijst meer. Gelukkig is het wel lekker. Ook heb ik mijn eerste bijna beroving gehad in Paarl. Ik liep met Mirthe door Paarl met mijn rugzak over één schouder. Gelukkig had ik het hengsel wel goed vast. Ik zag een man op ons af komen lopen die wij al eens eerder die dag gezien hadden. Ineens pakte hij mijn rugzak met twee handen vast. Mirthe en ik gilden allebei keihard naar hem, waardoor hij vlug weer losliet en snel wegliep. Het was allemaal heel raar en het gebeurde heel snel, maar mijn god wat was ik geschrokken. Mijn hart zat in mijn keel! Gelukkig is er verder nog niks gebeurd en laten we dit zo maar houden.
Vanochtend hing ik weer ondersteboven in mijn teil om mijn haren te wassen. Op die momenten verlang ik erg naar een douche. Gelukkig kunnen wij once in a while een douche nemen in het sportcentre. Het is een koude douche, maar man wat geniet ik hiervan. Haha nooit gedacht dat ik dat zou zeggen! Ik kan mij inmiddels wel goed redden met mijn teil.
Zaterdag gaan Mirthe en ik waarschijnlijk een dagje naar Capetown. Wij moeten nog even kijken hoe wij hier gaan komen, omdat wij geen trein mogen nemen alleen omdat dit te gevaarlijk is. Een taxi is hier net een busje, die om de paar meter stopt, dus dit zal erg lang duren. Wij kijken hier beiden erg naar uit!
Ik ben blij dat ik hier ben ik Zuid-Afrika en dat ik mag ervaren hoe het hier is. Ook al is het vaak erg frustrerend. Een jaar geleden was het een droom om dit te doen en nu zit ik hier. Aan het begin als een bang hert, maar steeds meer als een stoere vrouw. Zoals ze hier zeggen: if the dreams not scare you, they’re not big enough.
Lots of kisses, Marije
-
06 Februari 2014 - 19:25
Malou:
Wauw Marrie, wat een belevenissen. Ik vind je echt een hele stoere vrouw!! Zo goed wat je allemaal doet en dat je je niet gek laat maken!! Echt trots op je haha. Veel plezier alvast in Capetown!! Echt even genieten. Dikke kus en knuffel voor jou stoere vrouw, you rock!! -
06 Februari 2014 - 19:59
Aniek:
Lieve Mar! Wat een goed verhaal weer om te lezen, ik vind het heel fijn dat je daar je draai begint te vinden en dat je lekker veel initiatieven neemt om de gang van zaken daar te verbeteren. Daar heb je niet alleen zelf profeit van, maar voornamelijk ook de kids en ook de andere leraren daar. Fijn ook dat je daar toch een nieuwe BFF hebt gevonden in die principle! :P
Heel veel plezier alvast in Capetown! Ik zeg buidel om, snoer die rugzak extra goed aan en gaan! En duik even lekker een MC Donaldsje in hè ;)
Dikke knuffel uit rainy Haarlem xoxoxo -
06 Februari 2014 - 20:09
Melissa:
Heee rijst met kip,
Wat een leuk verhaal Mariah! Je ontwikkelt nog een talent voor schrijven joh! In het begin een strenge juf zal voor de kids later alleen maar goed zijn. Leuke foto's, heerlijk die blauwe lucht! Heel erg fijn dat je het steeds fijner hebt, dat stelt Haarlem gerust! Geniet van je vrije tijd in Kaapstad & tot snel op Skype!
Dikke kus Mel -
06 Februari 2014 - 20:14
Denise:
Heeeei Mar! Wat leuk om te lezen zeg!! Wat een verhalen nu al!!! Wat een belevenis!
Nou ik vind je echt een stoere vrouw! Echt een held!!
Veel plezier nog en ik zie je volgende verhaal verschijnen! Leuk om te lezen!
Dikke kus Denise -
06 Februari 2014 - 20:52
Julia:
Mlungu? Volgens mij ben je niet echt meer een wit persoon als ik je been op de foto zie;)
Wat ben ik trots op je! Goed om te lezen hoe je de boel aanpakt daar Mar! Moeten die kinders in lange broek sporten?
Veel plezier in Capetown zaterdag!
Xxx -
06 Februari 2014 - 21:05
Annette:
He liefje, voor mij ben je top of the bill. Love u, A -
06 Februari 2014 - 21:06
Katinka:
Mariah!!
Jij hebt echt veel namen daar vorige week was je nog een prachtige bloem, dat witte snap ik niet want als ik jou been zo zie val je over een paar dagen niet meer op in afrika behalve dan dat je blond haar hebt haha
Leuk om te lezen hoe jij daar de boel goed aanpakt!! Maak er wat moois van!
Veel plezier in Kaapstad, ik ben benieuwd naar de foto's! Neem anders een mes mee ofzo haha zal daar vast ook wel gebruikelijk zijn, heb je iets om jezelf te beschermen als iemand weer aan je spullen zit.
Have fun nontyantyambo mlungu mariah!!
xxxxxxx -
07 Februari 2014 - 19:37
Maaike:
Wijze woorden Lorna! Volgens mij doe je het fantastisch; wees maar trots op jezelf! X -
09 Februari 2014 - 13:48
Demi:
heee marriee!
Super leuk om te lezen!
en je verkleurd al lekker op je foto's te zien hahaha!
Ben echt benieuwd om meer te lezen en verhalen te horen!
heeel veel plezieer!
xxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
