Time flies

14-02-2014 Valentijnsdag. Een dag van de liefde, maar ik heb mijn zwarte prins op het witte paard nog niet gevonden hoor! Valentijnsdag is een big thing hier werd mij verteld. Dit geldt vooral voor de basisschoolkinderen. Zij kunnen voor één keer hun gele uniform (op mijn school) thuislaten en rood/witte kleren aantrekken. Het was erg schattig om te zien hoe al de kinderen hun best hadden gedaan om deze kleuren aan te trekken. Wij konden niet ontbreken en waren keurig in rood sportbroekje en wit shirt gekleed, terwijl wij niet eens naar de scholen hoefden. In mijn ogen viel het erg mee hoe groot Valentijnsdag was, ik heb niemand rozen uit zien delen of cadeautjes uit zien pakken, zoals het bij ons vaak gaat. Daarentegen heb ik deze avond wel een erg leuk Valentijns galadiner gehad. Kyra (klasgenoot) is een paar dagen geleden hier in Mbekweni aangekomen met hetzelfde project als ons en haar hostfamily had Mirthe en mij uitgenodigd om ook op het galadiner te komen. Het was een kerkgezelschap die geld wilden inzamelen om kinderen naar school te kunnen sturen, die daar zelf niet toe in staat zijn. Er werd ons verteld dat wij op chique moesten in een jurk met mooie schoenen. Laat ik nou net al mijn mooie schoenen thuis hebben gelaten en mijn mooie roze Nike schoenen niet onder een lange jurk staan! Ik heb dus even snel een paar sandaaltjes aangeschaft voor 8 euro. Daar kun je het zelf niet voor maken! Om 4 uur zouden wij opgehaald worden en naar een community centre hier in de buurt worden gebracht waar het festijn plaats zou vinden. Ik stond keurig op tijd klaar, en mijn hostmother keek haar ogen uit. Ik was beautiful, stunning en mijn benen waren erg mooi. Ik had ook kunnen weten dat 4 uur in Afrika geen 4 uur is, dus om 6 uur kwamen zij mij eindelijk ophalen. Wij werden naar het community centre gereden, wat erg mooi was aangekleed in de kleuren rood en wit. Wij kregen met zijn drieën een plaats aangewezen aan een tafel en het kon beginnen. Er was eten/drinken/dansen/zingen en vooral ook veel bidden en verhalen over god. Niet echt mijn ding en dat duurde ook wel lang, maar heel leuk om mee te maken. Man wat kunnen die mensen goed zingen zeg. Jammer dat ik er niks van versta, anders had ik zeker even meegezongen met mijn prachtige stem! Ook werden wij drie ook nog even benoemd als gast en moesten wij om beurten gaan staan, waarnaar iedereen voor ons ging klappen. Minute of fame! Het was een leuke avond en ik ben blij dat ik dit hem mogen aanschouwen.

Ik zit hier inmiddels al een maand en de tijd gaat erg snel. Time flies when you’re having fun. Ik heb eindelijke mijn goede timetable gekregen en zal hier maandag mee beginnen. Op maandag en dinsdag had ik maar één les, want het kon echt niet anders ingedeeld worden… Ik heb daarom besloten om ook grade 2 (7 jaar) en grade 3 (8 jaar) op deze dagen te les geven, want ik ben hier niet gekomen voor maar één uur les op een dag. Deze kinderen spreken niet of nauwelijks engels en ik ben dan ook heel erg benieuwd hoe dit mij zal vergaan. Ik heb wel aangegeven dat ik ermee zal stoppen als het mij te veel wordt/of het niet lukt vanwege de taal, want het gaat om 9 extra klassen erbij! Voordat ik hier naartoe ging had ik voor mijzelf bedacht dat ik leraren zou kunnen opleiden/trainen, zodat zij zelf verder kunnen als ik weg ben. Ik heb niet het idee dat er überhaupt leraren zijn die daar interesse in hebben en heb deze verwachting dan ook heel erg bijgesteld. Ik heb het idee dat zij na mij gewoon wachten op de volgende volunteer die het overneemt en het wel prima vinden zo.

In mijn hostfamily gaat ook nog alles prima! De douche is er nog steeds niet, en ik heb al in een maand mijn kleren niet gewassen (ik heb wel veel mee, dus dat is niet zo erg en als het goed is kan ik morgen ergens een wasmachine vinden), maar zij zijn nog steeds erg aardig tegen mij en dat vind ik het belangrijkste. Er is vrij weinig in huis qua eten en de koelkast is vrijwel altijd leeg. Er zou al een aantal dagen geleden boodschappen worden gedaan, maar daar is het steeds te heet voor.. Ik moet ’s ochtends vaak brood halen in een spaza (kleine winkel) hier op de hoek. Dat is eigenlijk gewoon een oude container waarin een winkel is gemaakt en die op elke hoek hier staan. Zij hebben hier wel gekke gewoontes, want laatst vroeg iemand aan mij of ik cola wilde. Het was half 10 in de ochtend en dan hoef ik niet echt cola nee. Ook heb ik gister geholpen met koken. Nouja ik heb de aardappelen en de uien geschild en heb daarmee ook een klein stukje huid van mijn vinger meegenomen. Je kunt wel weer merken wat voor een keukenprinses ik ben! Soms is er in de avond geen eten, dus dan moet ik hamburgers en een ei op brood maken voor mijzelf, als dat er is. Je merkt al dat het een wereld van verschil is en dat ik mijn chips la in huize Dutry erg mis ;).

Terwijl ik dit type staat het zweet op mijn bovenlip. Goh wat is het hier shushu (hot) zeg! Morgen gaat het 42 graden worden en moeten wij aan onze scriptie werken. Brave studenten als wij zijn! Gelukkig kan ik mijn fles wel elke keer met koud water uit een jerrycan in de vriezer vullen, want het water uit de kraan is niet heel koud. Het is toch heel anders dan wanneer je met 42 graden aan het strand ligt en altijd de zee in kunt duiken!

Ik kan ook al van mijzelf zeggen dat ik ontzettend stoer ben geworden als het om beestjes gaat. En dan vooral spinnen en kakkerlakken. Laatst had ik een kakkerlak aan de binnenkant van mijn muskietennet en had ik een spin aan mijn handdoek toen ik mij aan het afdrogen was. Ook zit mijn materialenhok (voor zover je dat zo kunt noemen) op school vol met spinnen. Ik geef geen kik, laat hen de onderkant van mij slipper zien en mieter ze zo het raam uit. Maar van binnen slaak ik wel een klein gilletje ;)

Halverwege maart zijn wij van plan om een bezoek aan het Krugerpark te brengen. Ik kijk daar ontzettend naar uit! Voor die tijd horen jullie nog zeker van me! Buiten is het op dit moment ontzettend rumoerig en de muziek staat hard, want mensen gaan nu leven omdat het iets koeler is. Ik ga lekker slapen in mijn nieuwe tijgerpyjama! Ik pas al helemaal bij Zuid-Afrika!

Liefs, Marije